Krótkie wprowadzenie technologii obróbki śrub o wysokiej wytrzymałości

Technologia obróbki śrub o wysokiej wytrzymałości to: walcówka na gorąco - (ciągnienie na zimno) - sferoidyzacja (zmiękczanie) wyżarzanie - mechaniczne odkamienianie - wytrawianie - ciągnienie na zimno - kucie na zimno formowanie - obróbka gwintów - kontrola obróbki cieplnej.

　　 Jedna, stalowa konstrukcja

　　 W produkcji elementów złącznych ważny jest właściwy dobór materiałów złącznych, ponieważ właściwości użytkowe elementów złącznych są ściśle powiązane z zastosowanymi materiałami. Jeśli materiał nie zostanie wybrany właściwie lub prawidłowo, wydajność może nie spełniać wymagań, żywotność może zostać skrócona, a nawet mogą wystąpić wypadki lub trudności w przetwarzaniu, a koszt produkcji może być wysoki. Dlatego wybór materiałów złącznych jest bardzo ważnym ogniwem. Stal do spęczania na zimno to stal na elementy złączne o dużej wymienności, wytwarzana w procesie formowania na zimno. Ponieważ powstaje w wyniku obróbki plastycznej metalu w temperaturze pokojowej, odkształcenie każdej części jest duże, a prędkość odkształcania, którą wytrzymuje, jest również wysoka. Dlatego wymagania dotyczące wydajności surowców stalowych do tłoczenia na zimno są bardzo rygorystyczne. Na podstawie długoterminowej praktyki produkcyjnej i badań użytkowników, w połączeniu z GB/T6478-2001 „Warunki techniczne stali do spęczania na zimno i wytłaczania na zimno” GB/T699-1999 „Wysokiej jakości węglowa stal konstrukcyjna” i docelowym JISG3507-1991 „Kształcenie na zimno” Charakterystyka „walcówki ze stali węglowej do stali” uwzględnia wymagania materiałowe śrub klasy 8.8 i 9.8 oraz na przykład śruby i oznaczanie różnych pierwiastków chemicznych. Jeśli zawartość C jest zbyt wysoka, wydajność formowania na zimno zostanie zmniejszona; jeśli jest zbyt niska, nie spełni wymagań dotyczących właściwości mechanicznych części, dlatego ustala się ją na poziomie 0,25% -0,55%. Mn może poprawić przepuszczalność stali, ale dodanie go w zbyt dużej ilości wzmocni strukturę osnowy i wpłynie na wydajność formowania na zimno; ma tendencję do sprzyjania wzrostowi ziaren austenitu podczas hartowania i odpuszczania części, dlatego jest odpowiednio zwiększany na arenie międzynarodowej. Jest to 0,45%-0,80%. Si może wzmocnić ferryt i sprzyjać zmniejszeniu wydajności formowania na zimno. Spadek wydłużenia materiału definiuje się jako Si mniejszy lub równy 0,30%. S.P. jest elementem zanieczyszczającym. Ich obecność będzie powodować segregację wzdłuż granicy ziaren, prowadząc do kruchości granicy ziaren i uszkodzenia właściwości mechanicznych stali. Należy go jak najbardziej ograniczyć. P jest mniejsze lub równe 0,030%, a S jest mniejsze lub równe 0,035%. B. Maksymalna zawartość boru wynosi 0,005%, ponieważ chociaż bor znacząco poprawia przepuszczalność stali, zwiększa także kruchość stali. Nadmierna zawartość boru jest bardzo szkodliwa dla elementów obrabianych, takich jak śruby, wkręty i kołki, które wymagają dobrych, kompleksowych właściwości mechanicznych. (Przewodnik: Obróbka powierzchni elementów złącznych – galwanizacja)

　　 2. Wyżarzanie sferoidyzujące (zmiękczające).

　　Kiedy śruby z łbem stożkowym i śruby z łbem gniazdowym sześciokątnym są produkowane metodą kucia na zimno, pierwotna struktura stali będzie miała bezpośredni wpływ na zdolność do formowania podczas kucia na zimno. Odkształcenie plastyczne obszaru lokalnego w procesie kucia na zimno może osiągnąć 60% -80%. Z tego powodu stal musi mieć dobrą plastyczność. Gdy skład chemiczny stali jest stały, kluczowym czynnikiem determinującym plastyczność jest struktura metalograficzna. Powszechnie uważa się, że gruboziarnisty perlit nie sprzyja spęczaniu na zimno, natomiast drobny perlit sferyczny może znacznie poprawić zdolność stali do odkształcania plastycznego. W przypadku stali średniowęglowych i stali stopowych średniowęglowych z dużą ilością elementów złącznych o dużej wytrzymałości, przed gniciem na zimno przeprowadza się wyżarzanie sferoidyzujące (zmiękczające) w celu uzyskania jednolitego i drobnego sferoidyzowanego perlitu lepiej odpowiadającego rzeczywistym potrzebom produkcyjnym. W przypadku wyżarzania zmiękczającego walcówki ze stali średniowęglowej, temperaturę ogrzewania dobiera się najczęściej w taki sposób, aby utrzymywała się w górnym i dolnym punkcie krytycznym stali. Temperatura nagrzewania nie powinna być zbyt wysoka, w przeciwnym razie spowoduje to wytrącanie się cementytu trzeciorzędowego na granicy ziaren, powodując pękanie na zimno. Walcówki ze stali stopowych średniowęglowych są wyżarzane w procesie sferoidyzacji izotermicznej. Po nagrzaniu AC1+ (20-30%) piec schładza się do temperatury nieco niższej niż Ar1, a temperatura przez pewien czas wynosi około 700 stopni Celsjusza, a następnie piec schładza się do około 500 stopni Celsjusza i chłodzi powietrzem. Struktura metalograficzna stali zmienia się z grubej na drobną, z płatkowej na kulistą, a szybkość pękania na zimno zostanie znacznie zmniejszona. Ogólna temperatura wyżarzania zmiękczającego stali 35\45\ML35\SWRCH35K wynosi 715-735 stopni Celsjusza; podczas gdy temperatura ogrzewania wyżarzania sferoidyzującego stali SCM435\40Cr\SCR435 wynosi na ogół 740-770 stopni Celsjusza, a temperatura izotermiczna wynosi 680-700 stopni Celsjusza.

Więcej powiązanych wiadomości z branży matryc do tłoczenia sprzętu: