Różnicowanie i oznaczanie struktury typu perlitu w walcówce stalowej walcowanej na zimno

Struktura typu perlitu w stali (nazywana perlitem) ogólnie obejmuje trzy typy: perlit płytkowy, sorbit i troostyt i zwykle mają one strukturę płytkową. Rzeczywiście istnieją zamieszanie i nieporozumienia dotyczące jasnego rozróżnienia tych trzech typów organizacji w praktyce produkcyjnej. Wykonaliśmy bardziej szczegółową pracę, aby omówić z Tobą.

1. Podstawowe pojęcia dotyczące perlitu

1.1 Odstęp lamelowy perlitu

Austenit eutektoidu w walcówce stalowej na zimno ulegnie rozkładowi na mieszaninę ferrytu i cementytu, gdy zostanie schłodzony poniżej punktu krytycznego A1, zwanego perlitem, a perlit uzyskany przez powolne chłodzenie stanie się płatkami o kształcie, zwanym perlitem płatkowym. Obszary perlitu płytkowego o mniej więcej tym samym kierunku lamelarnym nazywane są skupiskami perlitu. W ziarnie austenitu może powstać kilka skupisk perlitu. Odległość (pionowa) pomiędzy środkami dwóch sąsiednich arkuszy cementytu (lub ferrytu) w skupisku perlitu nazywana jest odstępem między arkuszami perlitu. Wielkość rozstawu lameli zależy głównie od temperatury tworzenia się perlitu. Wraz ze wzrostem szybkości chłodzenia temperatura, w której austenit przekształca się w perlit, stopniowo maleje, to znaczy stopień przechłodzenia podczas przemiany w dalszym ciągu rośnie, a powstały perlit ulega przemianie. Skok wiórów również stale maleje.

Ogólnie rzecz biorąc, tak zwany perlit płatkowy ma odstępy między arkuszami około 150-450 nm; odstęp między arkuszami sorbitu wynosi około 80-150 nm; w produkcji znajduje się perlit w kształcie arkusza, powstający w niższej temperaturze z odstępem między arkuszami 30-80 nm. Powyższy nazywany jest troostytem.

Specyficzny zakres temperatur tworzenia struktury typu perlitu to: perlit jest punktem krytycznym A1 ~ 650 ℃; sorbit wynosi 650 ~ 600 ℃; troostyt wynosi 600 ~ 550 ℃.

Właściwie istnieją również różne podziały dotyczące wartości odstępu międzylamelarnego struktury typu perlitu. Na przykład niektóre dane w literaturze dotyczą perlitu: powyżej 0,4; sorbit: 0,2 ~ 0,4; troostyt: mniej 0,2; Dodatkowo gruby perlit: 0,6 do 0,7; perlit: 0,35 do 0,5; sorbit: 0,25 do 0,3. Uważa się również, że: strukturą typu perlitu o rozstawie lamelarnym około 0,1, 0,25, 0,6 jest odpowiednio troostyt, sorbit i perlit lamelarny.

Jeśli chodzi o pomieszanie zakresu odstępów między warstwami perlitu, można je wyjaśnić w zależności od związku między organizacją a wydajnością. Ponieważ 150 nm odpowiada punktowi zwrotnemu w działaniu perlitu, rozsądne jest założenie, że odstęp między warstwami tak zwanego perlitu płatkowego wynosi około 150-450 nm; odstęp między arkuszami sorbitu wynosi około 80-150 nm; troostyt Rozsądniej jest podzielić podziałkę chipów na 30-80 nm.

1.2 Perlit w mikroskopie optycznym

Ogólnie rzecz biorąc, tak zwany perlit płatkowy odnosi się do perlitu płytkowego, który można wyraźnie rozróżnić pod mikroskopem optycznym (zwykle warunki obserwacji 500 razy większe); jeśli odległość między arkuszami perlitu jest tak mała, że ​​trudno jest rozróżnić lustro świetlne, ten rodzaj perlitu płatkowego nazywa się sorbitem. W rzeczywistości, jeśli obserwuje się je pod mikroskopem elektronowym, niezależnie od tego, czy jest to sorbit, czy troostyt powstały w niższej temperaturze, jest to struktura lamelarna, ale odległość między płytami jest inna. Różne literatury mają w zasadzie ten sam opis powiększenia mikroskopu optycznego na zdolność rozróżniania sorbitu. Na podstawie spełnienia odpowiedniej apertury numerycznej uważa się, że w warunkach 400 do 500 razy perlit płatkowy można rozróżnić 800 do 1000 razy. Potrafi rozróżnić sorbit. Zgodnie z normą GB/T13298-1991, zwykle rozróżnia się perlit i troostyt, obserwowane przy 500-krotnym powiększeniu. Przybliżona ocena jest następująca: przy powiększeniu 500 razy trudno jest odróżnić ferryt i cementyt pomiędzy perlitem typu Soxhleta Body.

Uważamy jednak, że istnieje potrzeba zbadania rozróżnienia między perlitem płytkowym a sorbitem w oparciu o to, czy strukturę płytkową można rozróżnić pod mikroskopem optycznym