Różnica między tłoczeniem a odlewaniem

Tłoczenie klasyfikuje się głównie według procesu, który można podzielić na dwie kategorie: proces separacji i proces formowania. Proces separacji nazywany jest również wykrawaniem i jego celem jest oddzielenie wytłoczonych części od arkusza wzdłuż określonej linii konturowej przy jednoczesnym zapewnieniu wymagań jakościowych oddzielanej sekcji. Tłoczenie jest wydajną metodą produkcji. Stosując matryce złożone, zwłaszcza wielostanowiskowe matryce progresywne, można wykonać wiele procesów tłoczenia na jednej prasie, a cały proces od rozwijania taśmy, poziomowania, wykrawania po formowanie i wykańczanie. Produkcja automatyczna. Wydajność produkcji jest wysoka, warunki pracy są dobre, a koszty produkcji są niskie. Ogólnie rzecz biorąc, można wyprodukować setki sztuk na minutę. Celem procesu formowania jest plastyczne odkształcenie blachy bez rozbijania wlewka, w celu uzyskania przedmiotu o wymaganym kształcie i rozmiarze. W rzeczywistej produkcji do jednego przedmiotu obrabianego często stosuje się wiele procesów. Wykrawanie, gięcie, ścinanie, głębokie tłoczenie, wybrzuszanie, wirowanie i korekcja to główne zadania tłoczenia. Odlewy to wypraski metalowe otrzymywane różnymi metodami odlewniczymi, to znaczy wytopiony ciekły metal wlewa się do przygotowanej formy odlewniczej metodą zalewania, wtryskiwania, odsysania lub innymi metodami odlewania, a po ochłodzeniu wytrząsa, oczyszcza i poddaje obróbce. Przetwarzanie itp. w celu uzyskania przedmiotu o określonym kształcie, rozmiarze i wydajności. Różnica między częściami do tłoczenia metali a odlewami: Dzięki właściwościom cienkości, jednorodności, lekkości i wytrzymałości, tłoczenie może wytwarzać przedmioty z żebrami, żebrami, pofałdowaniami lub kołnierzami, które są trudne do wytworzenia innymi metodami w celu poprawy ich sztywności. Dzięki zastosowaniu precyzyjnych form precyzja przedmiotu obrabianego może sięgać poziomu mikronów, a różnica między ciężkimi częściami tłoczonymi a odlewami: cienkie, jednolite, lekkie i mocne tłoczenie może powodować trudne do wytworzenia żebra, żebra, pofałdowania lub zakręty produkcja innymi metodami Strona przedmiotu obrabianego w celu zwiększenia jego sztywności. Dzięki zastosowaniu precyzyjnych form precyzja przedmiotu obrabianego może osiągnąć poziom mikronów, a powtarzalność jest wysoka, specyfikacje są spójne, a otwory, występy itp. można wybić. Badanie twardości części tłoczonych. Badanie twardości części tłoczonych z metalu wykorzystuje tester twardości Rockwella. Małe części tłoczone o skomplikowanych kształtach mogą być używane do testowania płaszczyzny, która jest bardzo mała, nie można jej przetestować na zwykłym stacjonarnym testerze twardości Rockwella. Badanie twardości odlewów 　Właściwości odlewów bezpośrednio wpływają na jakość obróbki, a wartość twardości jest ważnym wskaźnikiem determinującym obróbkę odlewów.　　1. Twardość Brinella: Stosowana głównie do określania twardości odlewów, odkuwek, części z metali nieżelaznych, półfabrykatów walcowanych na gorąco i części wyżarzanych, a zakres pomiarowy wynosi HB450.　　2. Twardość Rockwella: HRA stosuje się głównie do próbek o wysokiej twardości w celu określenia twardości materiałów i twardości powierzchniowej powyżej HRC67, takich jak węglik spiekany, stal azotowana itp., A zakres pomiarowy wynosi HRA>70. HRC stosuje się głównie do określania twardości części stalowych (takich jak stal węglowa, stal narzędziowa, stal stopowa itp.) po hartowaniu lub odpuszczaniu, a zakres pomiarowy wynosi HRC20 ~ 67.　　3. Twardość Vickersa: stosowana do określania twardości cienkich części i części stalowych, a także może być stosowana do określania twardości części utwardzanych powierzchniowo, takich jak nawęglanie, cyjanizacja i azotowanie. Powiązane wiadomości: Charakterystyka głównych materiałów części tłoczonych, traktowanie typowych problemów części tłoczonych, charakterystyka części tłoczonych rusztowań i znaczenie inspekcji