Gdzie stosować łączniki do rur

Normy kołnierzy rurowych stosowane w ważnych połączeniach rurowych w kraju i za granicą to głównie dwa systemy, a mianowicie system europejski (w DIN

Standards jako przedstawiciel) oraz system amerykański (normy ASME B16.5 i B16.47 w Stanach Zjednoczonych jako przedstawiciel). Normy kołnierzy rurowych krajów należących do tego samego systemu są w zasadzie ze sobą kompatybilne (rozmiar przyłącza i wielkość powierzchni uszczelniającej). Nie można ze sobą łączyć dwóch różnych systemów.

(1) Odpowiednie przepisy GB50316

1. Elementy złączne do rurociągów: w tym śruby z łbem sześciokątnym, śruby dwustronne, nakrętki i podkładki sześciokątne itp.

2. Wybierz standardowe elementy złączne według aktualnych norm krajowych i dobierz materiały w określonym przeznaczeniu specjalnym

3. Materiały złączne stosowane do połączeń kołnierzowych powinny odpowiadać aktualnym krajowym normom dotyczącym kołnierzy i być kompatybilne z uszczelkami kołnierzy.

4. Skok gwintu łączników do połączenia kołnierzowego nie powinien być większy niż 3 mm, a w łącznikach o średnicy M30 i większej można stosować gwint drobnozwojny.

5. Elementy złączne ze stali węglowej powinny spełniać temperaturę pracy określoną w aktualnych normach krajowych

6. W ciężkich warunkach naprężeń cyklicznych śruby lub śruby dwustronne stosowane do połączenia kołnierzowego powinny być wykonane ze stali stopowej.

(2) Odpowiednie przepisy „Ogólnych zasad dotyczących sprzętu”

1. Łączniki kołnierzowe powinny być w stanie zapewnić osiągnięcie przez uszczelkę początkowego stanu uszczelnienia i utrzymać szczelność uszczelki podczas całej operacji.

2. Śruby z łbem sześciokątnym nadają się do stosowania ze śrubami o ciśnieniu PN≤2,0 MPa lub śrubami z pełnym gwintem lub śrubami dwustronnymi o jednakowej długości w warunkach wysokiej temperatury.

3. Granica plastyczności nie przekracza 235 MPa. Łączniki o niskiej wytrzymałości nadają się wyłącznie do połączeń kołnierzowych uszczelek niemetalowych o PN≤2,0 MPa i nie powinny być stosowane w trudnych sytuacjach cyklicznych. Elementy złączne ze stali węglowej o niskiej wytrzymałości mieszczą się w zakresie temperatur roboczych. Jest -20℃~200℃.

4. Jeżeli do połączeń kołnierzowych z uszczelką inną niż miękka stosuje się łączniki ze stali nierdzewnej hartowanej odkształceniowo, należy sprawdzić nośność łączników, aby sprawdzić, czy spełniają one wymagania połączenia, a temperatura pracy nie powinna przekraczać 500°C.

5. Powinny być zgodne z „Łącznikami do kołnierzy rurowych” (SH3404) lub odpowiednimi normami.

(3) Dobór śrub i nakrętek do połączenia kołnierzowego

Śruby ze względu na ich wygląd dzielą się na śruby z łbem pojedynczym i śruby z łbem podwójnym. Śruby jednołbowe są gwintowane tylko na jednym końcu śruby, a drugim końcem jest łeb śruby połączony z korpusem śruby. W przypadku śrub z łbem pojedynczym do kołnierzy zwykle stosuje się śruby z łbem sześciokątnym. Obydwa końce śruby dwustronnej są gwintowane, a kształt jest cylindryczny. Przy dużej sile dokręcania śruba jednołbowa łatwo ulega zerwaniu na styku śruby z łbem śruby, dlatego nie można jej stosować na kołnierzach średnio i wysokociśnieniowych. Śruby dwustronne można stosować nie tylko na kołnierzach średniego i wysokiego ciśnienia, ale także ułatwiają dokręcanie z obu stron.

Nakrętki do kołnierzy są zazwyczaj sześciokątne i dzielą się na dwa typy: z pojedynczą fazą i podwójną fazą. Powierzchnia nakrętki sześciokątnej jednofazowej stykająca się z łączoną częścią jest płaska, a fazowana jest tylko druga strona; obie strony podwójnie fazowanej nakrętki sześciokątnej są fazowane. Dlatego powierzchnia styku z łącznikiem jest taka, że ​​powierzchnia styku nakrętki sześciokątnej z pojedynczą fazą jest duża, a powierzchnia styku nakrętki sześciokątnej z podwójną fazą jest mała.

Śruby dzielą się na śruby surowe, śruby półrafinowane i śruby rafinowane zgodnie z metodą produkcji. Z wyjątkiem części gwintowanej, zewnętrzna powierzchnia szorstkiej śruby nie jest wykończona, jest to szorstki kształt półwyrobu. Śruby są w większości wykonane ze zwykłej stali węglowej, a siła naciągu, jaką przenoszą, nie jest duża. Śruby półrafinowane i rafinowane wymagają obróbki, a niektóre wymagają obróbki cieplnej. Stosowane są najczęściej do produkcji wysokiej jakości stali węglowej lub stopowej, dzięki czemu mają dużą siłę naciągu i odporność na wysoką temperaturę