Jakie są metody zapewnienia i poprawy dokładności obróbki obrabiarek

Podczas obróbki błąd jest nieunikniony, ale błąd musi mieścić się w dopuszczalnym zakresie. Poprzez analizę błędów opanuj podstawowe prawo jego zmiany, aby podjąć odpowiednie działania w celu zmniejszenia błędów obróbki i poprawy dokładności obróbki.

Metody zapewniające i poprawiające dokładność obróbki można z grubsza podsumować w następujący sposób:

1. Zmniejsz pierwotny błąd, popraw dokładność geometryczną obrabiarki używanej do obróbki części, popraw dokładność osprzętu, narzędzi pomiarowych i samych narzędzi oraz kontroluj siłę układu procesowego, odkształcenia termiczne, zużycie narzędzi, odkształcenia spowodowane naprężeniami wewnętrznymi i błędy pomiaru Bezpośrednio zmniejszają pierwotny błąd. Aby poprawić dokładność obróbki, konieczne jest przeanalizowanie pierwotnych błędów, które powodują błędy obróbki, i podjęcie różnych działań w celu rozwiązania głównych pierwotnych błędów, które powodują błędy obróbki w zależności od różnych sytuacji. W przypadku obróbki części precyzyjnych należy w jak największym stopniu poprawić dokładność geometryczną i sztywność stosowanych precyzyjnych obrabiarek oraz kontrolować odkształcenie termiczne przetwarzania; w przypadku obróbki części o uformowanej powierzchni najważniejsze jest zmniejszenie błędu kształtu narzędzia formującego i błędu instalacji narzędzia. Metoda ta jest metodą podstawową powszechnie stosowaną w produkcji. Należy podjąć próbę wyeliminowania lub ograniczenia tych czynników po zidentyfikowaniu głównych czynników powodujących błędy obróbki. Na przykład do toczenia smukłych wałów wykorzystuje się obecnie metodę toczenia wstecznego o dużym przejściu, która zasadniczo eliminuje odkształcenie zginające spowodowane osiową siłą skrawania. Uzupełnienie o nakładkę sprężynową pozwala dodatkowo wyeliminować efekt wydłużenia termicznego spowodowanego odkształceniem termicznym. (Przewodnik: Zasada działania i główne cechy śrub samowtłaczających)

2. Kompensacja pierwotnego błędu Metoda kompensacji błędu polega na sztucznym stworzeniu nowego błędu w celu zrównoważenia pierwotnego błędu w pierwotnym systemie procesowym. Jeżeli pierwotny błąd jest ujemny, błąd spowodowany przez człowieka uznaje się za dodatni. W przeciwnym razie przyjmij wartość ujemną i spróbuj wyrównać obie wartości; lub użyj jednego pierwotnego błędu, aby zrównoważyć drugi pierwotny błąd i spróbuj wyrównać oba. Kierunek jest przeciwny, aby zmniejszyć błąd przetwarzania i poprawić dokładność przetwarzania.

3. Przeniesienie pierwotnego błędu Metoda przenoszenia błędu polega zasadniczo na przeniesieniu błędu geometrycznego, odkształcenia siły i odkształcenia termicznego układu procesowego. Istnieje wiele przykładów metod przesyłania błędów. Na przykład, gdy dokładność obrabiarki nie spełnia wymagań obróbki części, często nie chodzi o to, aby poprawić dokładność obrabiarki na ślepo, ale znaleźć sposób, wykorzystując technologię lub osprzęt, aby stworzyć warunki do przeniesienia błąd geometryczny obrabiarki do aspektu nie wpływającego na dokładność obróbki. Na przykład szlifowanie stożkowego otworu wrzeciona w celu zapewnienia jego współosiowości z czopem nie jest gwarantowane przez dokładność obrotu wrzeciona obrabiarki, ale przez mocowanie. Gdy wrzeciono obrabiarki i przedmiot obrabiany są połączone połączeniem ruchomym, przenoszony jest pierwotny błąd wrzeciona obrabiarki.

4. Podziel się równomiernie oryginalnym błędem. Podczas obróbki, ze względu na istnienie półwyrobu lub błąd poprzedniego procesu, często powstaje błąd przetwarzania tego procesu lub ze względu na zmianę właściwości materiałowych przedmiotu obrabianego lub zmianę procesu poprzedniego procesu (np. wykańczanie półfabrykatu Później pierwotny proces cięcia został anulowany), co spowodowało dużą zmianę pierwotnego błędu. Aby rozwiązać ten problem, najlepiej zastosować metodę grupowania w celu dostosowania błędu średniego. Istotą tej metody jest podzielenie pierwotnego błędu na n grup w zależności od jego wielkości i zmniejszenie zakresu błędu każdej grupy do 1/n wartości pierwotnej, a następnie dostosowanie przetwarzania zgodnie z każdą grupą.

5. Ujednolić pierwotny błąd. W przypadku wałów i otworów wymagających dużej dokładności dopasowania często stosuje się technologię szlifowania. Samo narzędzie szlifierskie nie wymaga dużej precyzji, ale może wykonać mikronacięcia na przedmiocie podczas ruchu względnego z przedmiotem obrabianym, a wzniesienia są stopniowo szlifowane (oczywiście forma jest również częściowo szlifowana przez przedmiot obrabiany), i wreszcie przedmiot obrabiany jest bardzo wysoki. Wysoka precyzja. Ten proces tarcia i zużycia pomiędzy powierzchniami jest procesem ciągłej redukcji błędu, będącym metodą wyrównywania błędów. Jej istotą jest wykorzystanie blisko spokrewnionych powierzchni do wzajemnego porównania, wzajemne sprawdzenie się w celu znalezienia różnicy z porównania, a następnie dokonanie wzajemnej korekty lub wzajemnego przetwarzania odniesienia, tak aby błąd obrobionej powierzchni przedmiotu obrabianego był w sposób ciągły redukowany i homogenizowane. Podczas produkcji wiele precyzyjnych części referencyjnych (takich jak płaskie płytki, linijki itp.) jest przetwarzanych metodą uśredniania błędów.

6. Metoda przetwarzania na miejscu. Podczas przetwarzania i montażu niektóre problemy z dokładnością dotyczą wzajemnych powiązań między częściami lub komponentami, co jest dość skomplikowane. Jeśli na ślepo poprawiasz dokładność części i komponentów, czasami jest to nie tylko trudne, ale nawet niemożliwe. Stosując metodę obróbki in-situ (zwaną także metodą samoobróbki i dopasowania) można łatwo rozwiązać pozornie trudny problem precyzji. Metoda obróbki na miejscu jest powszechnie stosowana w obróbce części mechanicznych jako skuteczny środek zapewniający dokładność obróbki części.